Kliknij tutaj --> 🎐 przy stole z hitlerem

Żona mężczyzny, Angela Martinez, która jest z nim w związku od 55 lat, twierdzi, że mężczyzna rzeczywiście mógł być zbrodniarzem wojennym, jednak na pewno nie samym Hitlerem. No niestety, ale jak widać na nagraniu, Niemcy dalej uważają Adolfa Hitlera za swojego niezwyciężonego wodza. Przykładem jest ta starsza kobieta, która uparcie chce wznieść toast za nazistowskiego wodza. Rodzinna przy stole jest niezwykle ubawiona tym faktem. Cóż chyba ten naród ma to po prostu w genach Od dziesiątek lat… Nie tylko jednak wywiad z Hitlerem stał się plamą na jego życiorysie. Kolejną okazała się współpraca dziennikarza z wywiadem PRL. Chociaż informacje, które przekazywał "nie przedstawiały sobą - zdaniem agentów - żadnej wartości operacyjnej", to sam Smogorzewski za kooperację pobierał pieniądze i dokładał starań, aby Gdybyśmy poszli z Hitlerem na Moskwę Metoda Amerykanów polegała na rzucaniu dużej liczby sympatycznych frazesów przy jednoczesnym unikaniu konkretów. I gdyby nie było Stalina i ZSRR, działania Francji i Wielkiej Brytanii mogłyby się jawić jako najgłupsze w historii. Ale Stalin był. Pobicie Hitlera w 1939 r., było możliwe. Wygranie II Site De Rencontre Femme Francaise Gratuite. Nowy Złoty Pociąg? Wagon Hitlera na Dolnym Śląsku Data utworzenia: 8 czerwca 2017, 14:46. Data aktualizacji: 16 czerwca 2017, 16:55. Co prawda nie jest to legendarny już Złoty Pociąg, ale przynajmniej jest pewność, że istnieje. To replika wagonu, z którego Adolf Hitler dowodził w czasie II wojny światowej. To tu zapadały kluczowe dla Polski decyzje. Teraz eksperci i pasjonaci odbudowują ten niezwykły wagon w Jedlinie Zdroju przy Pałacu Jedlinka. Wagon Hitlera Foto: Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK Do powstającej właśnie w Jedlinie Zdroju repliki salonki Hitlera oraz jego wagonu pancernego dotarło Polskie Radio Wrocław. Praca wre, a dwa wagony pociągu Amerika z okresu II wojny światowej turyści zwiedzą już w lipcu. Będziemy mogli poczuć klimat tamtych ponurych dni, bo to właśnie w tym miejscu zapadały ważne i trudne dla Polski decyzje. Wagon został już pomalowany. Rekonstruktorzy położyli dach i wstawili okna, a niebawem wnętrze wypełnią meble, które stworzono równolegle w innym miejscu. – Zaczynamy wchodzić w godzinę przedziałów. A miał ich siedem. W tym ten słynny, konferencyjny ze stołem dębowym, przy którym wódz i jego generałowie wydawali rozkazy – mówi w PRW Łukasz Kazek, jeden z opiekunów projektu. By odbudowywane fragmenty pociągu były jak najbliższe oryginałowi, prace są konsultowane z niemieckim zakładem produkcyjnym, w którym powstawały takie wagony w latach 30 XX wieku i który wciąż działa. – Udało się też zdobyć oryginalną mapę sztabową z 1941 r., którą podczas zwiedzania będą mogli zobaczyć turyści – podkreśla Łukasz Kazek. Ważne są takie szczegóły, jak rodzaj drewna, kolor firanek, a także specjalne pręty do rozkładania map, by nie trzepotały na wietrze. Jest to o tyle łatwiejsze, że rekonstruktorzy są w posiadaniu oryginalnej książki zawierającej wzory wykładzin, firan, tapet, czy drewna. Ostatnia Wigilia w Breslau, pierwsza we Wrocławiu Zobacz także Nocne Wiedźmy. Kobiecy koszmar żołnierzy III Rzeszy /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK To dokładna replika miejsca, w którym zapadały ważne, trudne decyzje /9 Adolf Hitler East News Adolf Hitler obradował z generałami przy słynnym, dębowym stole /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK Wagon został już pomalowany. Rekonstruktorzy położyli dach i wstawili okna /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK Niebawem wnętrze wypełnią meble, które stworzono równolegle w innym miejscu /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK By odbudowywane fragmenty pociągu były jak najbliższe oryginałowi, prace są konsultowane z niemieckim zakładem produkcyjnym, w którym powstawały takie wagony /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK Udało się też zdobyć oryginalną mapę sztabową z 1941 r., którą podczas zwiedzania będą mogli zobaczyć turyści /9 Adolf Hitler East News To w tym wagonie Hitler podejmował kluczowe decyzje dotyczące Polski /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK Na odnalezionej Mapie można znaleźć również regiony leżące teraz na Dolnym Śląsku /9 Wagon Hitlera Bartosz Szarafin / Radio Wrocław / BRAK Rekonstruktorzy są w posiadaniu oryginalnej książki zawierającej wzory wykładzin, firan, tapet, czy drewna Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: W magazynie literackim "Spis treści" znajdziecie wszystko, co związane jest z książką. Będziemy prezentować nowości, zaglądać do rankingów sprzedaży, do bibliotek, klubów dyskusyjnych i na literackie portale, ale przede wszystkim będziemy czytać, rozmawiać i rozkoszować się słowem. Wybrany odcinek podcastu: Glatz. Goliat Tomasza Duszyńskiego Wszystkie odcinki podcastu: Piotr Bernardyn- Hongkong. Powiedz, że kochasz Chiny 00:30:04 Historie na każdą godzinę- Wojciech Bonowicz 00:44:46 Glatz. Goliat Tomasza Duszyńskiego 00:16:00 Karolina Sulej-Ciałaczki 00:30:19 Jak się starzeć bez godności- E. Winnicka i M. Grzebałkowska 00:28:26 Izabela Janiszewska- Apartament 00:17:57 Cudowne przegięcie Jakuba Wojtaszczyka 00:27:04 Okrutna jak Polka- felietony Pauliny Młynarskiej 00:41:48 Kamperem do Kabulu- Eleonora i Andrzej Mellerowie 00:31:58 Szczelinami-powieść Wita Szostaka 00:54:08 W Paryżu możesz być kim chcesz- Agnieszka Łopatowska 00:33:56 Agla- cała rozmowa z Radkiem Radkiem 00:55:16 Ninja w baletkach- Elżbieta 00:22:23 Jesień zapomnianych- rozmowa z Anną Kańtoch 00:30:24 Powszednia historia- debiutancka powieść Sebastiana Nowaka 00:48:56 Gwiazda Piołun-eseje Andrzeja Franaszka 01:01:53 Adam, Strefa napięć- rozmowa z prof. Markiem Kaczmarzykiem 01:20:05 Mozart- rozmowa z Danutą Gwizdalanką 00:22:58 Anna Sawicka o powieści M. Rodoredy pt. Diamentowy plac 00:18:10 Na gorącym uczynku. Duchy artystów- Joanna Jurgała-Jureczka 00:51:05 Zaginiona wiolonczelistka- debiut Anny Bałenkowskiej 00:27:56 Proste równoległe- pierwsza powieść Agaty Romaniuk 00:31:18 Katarzyna Kubisiowska- Vetulani. Piękny umysł, dzikie serce 00:45:14 dr Marta Burghardt- o dziełach teatralnych Karola Wojtyły 00:16:19 Ewa Ewart- Rozmowy ze śmiercią 00:43:34 Andrzej Muszyński - Dom ojców 00:42:31 Wiesław Myśliwski. W środku jesteśmy baśnią- rozmowa z Jerzym Illgiem 00:20:05 Polscy miliarderzy- Monika Sobień-Górska 00:39:57 Nazywam się Czogori- powieść Maxa Cegielskiego 00:32:24 Agata Passent o książce Agnieszki Osieckiej pt. Czekając na człowieka 00:13:30 Dzieci wielojęzyczne- książka Martyny Górniak-Pełech 00:42:34 Planeta Piołun- Oksana Zabużko 00:50:31 Frymografia - eseje Bogdana Frymorgena 00:40:41 Przesłonięty uśmiech. O kobietach w Korei Południowej- Anna Sawińska 00:44:15 Dzienniki japońskie Piotra Milewskiego 00:23:26 Konstanty Gebert- Ostateczne rozwiązania. Ludobójcy i ich dzieło 00:34:14 Królowa głodu Wojciecha Chmielarza 00:22:44 Cena- najnowszy reportaż Anny Bikont 00:44:25 Ćwiczenia z odwagi- ks. Grzegorz Strzelczyk 00:22:36 Demonomachia - nowa powieść Marka Krajewskiego 00:29:48 Podłość - debiutancka powieść Olgi Mildyn 00:17:19 Gniazdo Jędrzeja Pasierskiego 00:37:30 Sena - Bogdan Frymorgen 00:22:55 Przełęcz Krzysztofa Domaradzkiego 00:46:03 Trzy tłumaczki Krzysztofa Umińskiego 00:46:38 Droga do siebie Ewy Woydyłło 00:35:46 Fenomen z Warszawy Tomasza Duszyńskiego 00:21:01 Marcin Fabjański- Zachwyć się! Naucz się medytować od wielkich filozofów 00:38:47 Wołyniacy Jana Kuriaty 00:24:46 Ziemia obiecana Baracka Obamy- rozmowa z M. Górnicką - Partyką 00:15:19 Ręka pszczelarza Tomasza Różyckiego 00:36:24 Wspomnienia z młodości Tamary Kołakowskiej- rozmowa z Agnieszką Kołakowską 00:10:49 Bowie w Warszawie Doroty Masłowskiej 00:18:01 Zbyt wiele zim minęło, żeby była wiosna- rozmowa z Filipem Zawadą 00:38:30 Hiacynt. PRL wobec homoseksualistów Remigiusza Ryzińskiego 00:45:53 Ojczyzna jabłek- rozmowa z Robertem Nowakowskim 00:32:49 (NIE)dziennnik- rozmowa z Jackiem Poniedziałkiem 00:30:44 Różewicz. Rekonstrukcja. Tom 1- Magdalena Grochowska 00:44:11 Zły Żyd- rozmowa z Piotrem Smolarem 00:22:23 Trzeba być cicho Agnieszki Jelonek 00:34:57 Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana- rozmowa z Arturem Domosławskim 00:25:51 Alaska. Przystanek na krańcu świata Damiana Hadasia 00:35:32 Niewidzialni- rozmowa z Tomaszem Awłasewiczem. 00:11:27 Poprzednie sezony- Jan Burnatowski o poezji Janusza Szubera 00:39:39 w cieniu Broad Peaku- rozmowa z J. Porębskim 00:15:55 Trzeci dzień świąt- opowiadania Macieja Miłkowskiego 00:33:54 Samotny jak Szwed- rozmowa z Katarzyną Tubylewicz 00:26:52 Czystka Katarzyny Surmiak-Domańskiej 00:44:34 Gdy kobiety milczały. Sceny z życia George Sand Magdaleny Niedźwiedzkiej 00:36:25 Wypiór Grzegorza Uzdańskiego 00:26:08 Włącz światło- Adam Gutkowski o kazaniach ks. P. Pawlukiewicza 00:42:27 Bashobora. Człowiek, który wskrzesza zmarłych- rozmowa z Markiem Kęskrawcem 00:34:48 Zanim wyjedziesz w Bieszczady. Nocny pociąg- M. Scelina, K. Nóżka, M. Kozłowski 00:42:24 Violetta Ozminkowski o książce pt. Maria Czubaszek. W coś trzeba (...) 00:17:22 Przemek Staroń- Szkoła bohaterek i bohaterów 2, czyli jak radzić sobie ze złem 00:31:13 Szalej-debiut Moniki Drzazgowskiej 00:21:20 Emil Pasierski o książce Braterstwo poezji 00:19:46 Love. Jak kochać w XXI wieku- rozmowa z dr Olgą Kamińską 00:21:21 Dzień przed. Czym żyliśmy 12 grudnia 1981 - Igor Rakowski- Kłos 00:29:51 #Portal randkowy- rozmowa z Marcinem M. Wysockim 00:17:15 Antylopa z Podbeskidzia- rozmowa z Arturem Andrusem 00:28:16 Zjadacz czerni 8 - rozmowa z Katarzyną Grocholą 00:22:07 Książka o przyjaźni Macieja Marcisza 00:41:24 Zatyrani- rozmowa z Ewą Ewart O reportażu J. Bloodwortha 00:24:33 Dywan z wkładką- rozmowa z Martą Kisiel 00:20:17 Mistrzyni Manueli Gretkowskiej 00:27:41 Justyna Dąbrowska- Zawsze jest ciąg dalszy. Rozmowy z psychoterapeutami 00:35:01 Kłamczuch- rozmowa z Jędrzejem Pasierskim 00:29:48 Bezmatek- rozmowa z Mirą Marcinów 00:31:42 Dług honorowy Wojciecha Chmielarza 00:25:34 Piach- o najnowszym tomie poezji Urszuli Zajączkowskiej 00:29:58 Nasz biedny Fiedia Sylwii Frołow 00:47:13 Dziennik Reni Spiegel- rozmowa z Elizabeth Bellak 00:25:36 Ekipa na tropie Magdy Stachuli 00:14:48 Szamańska choroba- Jacek Hugo-Bader 00:32:39 Szelest Małgorzaty Oliwii Sobczak 00:24:09 Niewygodny prorok. Biografia ks. J Ziei- Jacek 00:30:35 Rosja od kuchni Witolda Szabłowskiego 00:31:17 Niewybaczalne- rozmowa z Izabelą Janiszewską 00:36:47 Joanna Gromek-Illg- Szymborska. Znaki szczególne 00:43:58 Blisko, bliżej- rozmowa z Katarzyną Kubisiowską 00:41:43 Portret rodziny z czasów wielkości- rozmowa z Maciejem Łubieńskim 00:29:47 Gnoza Michała Cetnarowskiego 00:41:33 Panny z Wesela- rozmowa z Moniką Śliwińską 00:25:50 UFO nad Bratysławą Weroniki Gogoli 01:02:32 Złoty róg- rozmowa z i P. Tarczyńskim. 00:19:35 Zbigniew Mentzel o tomie pt. Śmierć jako własność prywatna 00:21:41 Miłość czyni dobrym- rozmowa z Katarzyną Bondą 00:24:21 Ćwiczenia z utraty- Agata Tuszyńska 00:53:01 Rzeczy osobiste- rozmowa z Karoliną Sulej 00:28:36 Kości, które nosisz w kieszeni - debiut prozatorski Łukasza Barysa 00:34:08 Łempicka. Tryumf życia- rozmowa z Małgorzatą Czyńską 00:27:50 Dalekowysoko Hanki Grupińskiej 00:15:16 Gorzko, gorzko-rozmowa z Joanną Bator 00:23:13 Tyrmand. Pisarz o białych oczach- rozmowa z Marcelem Woźniakiem 00:35:14 Agata Listoś-Kostrzewa – Ballada o śpiącym lwie 00:20:32 Piłsudski. Portret przewrotny- Maciej Gablankowski 00:29:54 Samosiejki Dominiki Słowik 00:28:57 Melodia mgieł dziennych- rozmowa z Martą Bijan 00:22:22 Magdalena Kamińska- Maurugeon o książce Emmanuela Carrère’a pt. Joga 00:23:54 Cudze słowa- rozmowa z Witem Szostakiem 00:21:18 Lajla znaczy noc Aleksandry Lipczak 00:30:25 J. Jurgała- Jureczka- Kossakowie. Tango 00:27:05 Ekstaza- debiutancka książka Anny Gacek 00:28:21 Pustostany- rozmowa z Dorotą Kotas 00:17:10 Prof. Marcin Matczak- Jak wychować rapera. Bezradnik 00:30:31 Zanim wyjedziesz w Bieszczady. Przystanek jezioro 00:35:11 Dzień bez teleranka- reportaż Anny Mieszczanek 00:20:30 List do patomorfologa Justyny Tomskiej 00:21:34 Z niejednej półki- rozmowa z Michałem Nogasiem 00:23:49 Kołakowski. Czytanie świata- Zbigniew Mentzel 00:28:32 Płomień Magdaleny Salik 00:20:20 Nauczyciel Roku 2018- rozmowa z Przemkiem Staroniem 00:33:44 Hubert Klimko-Dobrzaniecki- Niech żyje śmierć! 00:15:48 9 ognisk Marka Tomalika 00:36:48 Rozmowa z Radkiem Rakiem- laureatem Literackiej Nagrody NIKE 2020 00:50:34 Izmir. Miasto giaurów Marceliny Szumer-Brysz 00:22:47 Jakub Szamałek- Ukryta sieć cz. 3- Gdziekolwiek spojrzysz 00:27:06 Ostatni ludzie. Wymyślanie końca świata Macieja Jakubowiaka 00:47:08 Jerzy Aleksandrowicz. Terapia na życie- prof. D. Dudek i M. Skowrońska 00:37:26 Paweł Huelle- Talita 00:40:08 Święto ognia- najnowsza powieść Jakuba Małeckiego! 00:24:06 Zyta Rudzka o powieści pt. Tkanki miękkie 00:31:53 Krzycz! Teraz! Zbigniewa Mentzla 00:27:09 Bartłomiej Kuraś o książce Niech to szlak! Kronika śmierci w górach 00:26:30 Domy pisarzy Marzeny Mróz-Bajon 00:20:07 Jolanta Sowińska-Gogacz o książce Mały Oświęcim 00:29:22 Niejedno-debiutancka powieść Barbary Woźniak 00:34:49 Piotr Milewski- Planeta K. 00:28:02 Iza Klementowska- Zapach trawy. Opowieści o dzieciach hipisów 00:19:19 Rozmowa z dr Moniką Sawicką o reportażach E. Brum 00:19:12 Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne - Paweł Piotr Reszka 00:29:48 Magdalena Parys i Książę 00:34:26 Świat zwariował. Poradnik surrealistyczny. Jak przeżyć - Agnieszka Taborska 00:22:42 Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek- Filip Zawada 00:22:57 Fuerte Kaspra Bajona 00:29:21 Rafał Pankowski o książce Jak wytresować lorda A. Rentona 00:24:30 Wakacje gwiazd w PRL. Cały ten szpan - książka Krystyny Gucewicz 00:37:15 Anna Kaszuba-Dębska- Bruno. Epoka genialnamp3 00:19:29 Formikarium- Agnieszka Dauksza o opowiadaniach Kornela Filipowicza 00:29:34 Marcin Kącki - zima 00:25:16 Spinalonga. Wyspa trędowantych- reporterska książka Małgorzaty Gołoty 00:26:15 Saturnin Jakuba Małeckiego 00:23:08 Lato utraconych Anny Kańtoch 00:26:29 Walentynowicz. Anna szuka raju- rozmowa z D. Karaś i M. Sterlingowem 00:35:58 Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku - Zbigniew Rokita 00:23:56 Przemysław Semczuk o powieści pt. Cyklon 00:13:40 Glatz. Zamieć Tomasza Duszyńskiego 00:16:19 Ćwiczenia ze szczęścia - ks. Grzegorz Strzelczyk 00:28:09 Stówka Justyny Sobolewskiej i Anny Dziewit- Meller 00:31:38 Od jednego Lucypera Anny Dziewit-Meller 00:16:40 Siła rzeczy Romy Ligockiej 00:34:18 Lista nieobecności- debiut powieściowy Michała P. Urbaniaka 00:22:24 Olga Hund- Łyski liczą do trzech 00:10:26 Baku, Moskwa, Warszawa- rozmowa z Marcinem 00:21:14 Informacja zwrotna Jakuba Żulczyka 00:19:35 Strach, który powraca- rozmowa z Magdą Stachulą 00:18:55 Tu jest teraz twój dom. Adopcja w Polsce- reportaż Marty Wroniszewskiej 00:24:57 Aleksandra Radomska i książka pt. Mam wątpliwość 00:16:15 Rozpływaj się Anny Cieplak 00:32:48 Czas wolny w PRL- rozmowa z Wojciechem Przylipiakiem 00:31:23 Sezon na truskawki Marty Dzido 00:22:33 Debiut książkowy- Izabela Janiszewska i Wrzask 00:20:30 Nowe wiersze sławnych poetów- Grzegorz Uzdański 00:21:28 Ddebiut książkowy- Andrzej Duda i Człowiek, a nie człowiek 00:25:57 Odnaleziona Magdy Stachuli 00:18:31 Żony nazistów Jamesa Wylliego- rozmowa z tłumaczem Januszem Ochabem 00:22:16 Wilkołak Wojciecha Chmielarza 00:18:13 Glatz. Kraj Pana Boga- rozmowa z Tomaszem Duszyńskim 00:19:38 Mój przyjaciel wiersz Jerzego Illga 00:37:32 Małe Grozy- debiut książkowy Łukasza Staniszewskiego 00:18:34 Biel Małgorzaty Oliwii Sobczak 00:23:32 Kierunek zwiedzania Marcina Wichy 00:34:37 Tischner. Biografia- rozmowa z Wojciechem Bonowiczem 00:37:42 Wojenka Magdaleny Grzebałkowskiej 00:27:18 Kwestia ceny- rozmowa z Zygmuntem Miłoszewskim 00:18:39 Mer de Glace Małgorzaty Lebdy 00:29:58 Tyle słońca. Anna Jantar. Biografia - rozmowa z Marcinem Wilkiem 00:33:18 Kąkol Zośki Papużanki 00:20:29 Rozmowa z Moniką Sławecką, autorką książki pt. Porwania 00:23:09 Śpiewaczka Macieja Klimarczyka 00:18:26 Ewa Woydyłło- Osiatyńska o książce pt. Ludzkie sprawy 00:47:18 Tatry. Przewodnik dla dużych i małych Barbary Gawryluk i Pawła Skawińskiego 00:18:07 Rozmowa z Agnieszką Gadzałą, tłumaczką książki K. Strittmattera pt. Chiny 00:25:34 Powrót na Wielką Górę- rozmowa z Anną Machacz 00:11:14 Katarzyna Bonda o książce pt. Motyw ukryty 00:36:09 Pilchu. Na rogu Wiślnej i Hożej – rozmowa z Witoldem Beresiem 00:30:10 Osobisty przewodnik po Pradze- rozmowa z Mariuszem Szczygłem 00:27:57 Gorsza- rozmowa z Jarosławem Czechowiczem 00:18:28 Rozmowa z Justyną Suchecką o książce pt. Young power 00:43:52 Rozmowa z dr Ewą Czaczkowską o książce Prymas Wyszyński. Wiara, nadzieja, miłość 00:25:50 Maria Curie- Agnieszka Rasińska- Bóbr o nowym wydaniu kultowej biografii 00:19:50 Rozmowa z Wojciechem Chmielarzem o powieści pt. Wyrwa 00:16:08 Cukry- rozmowa z Dorotą Kotas 00:20:51 Katarzyna Berenika Miszczuk o komedii kryminalnej pt. Ja cię kocham a ty miau 00:13:37 Okruchy większej całości- rozmowa z Bogdanem Frymorgenem 00:23:03 Rozmowa z Małgorzatą O. Sobczak o 2 części serii Kolory zła- Czerni 00:22:45 Agata Romaniuk o książce N. Sutcliff pt. Jestem Saudyjką 00:19:59 Rozmowa z o. Tomaszem Dostatnim o autobiografii ks. Tomasa Halika 00:34:10 Izabela Janiszewska - Amok 00:19:58 Rozmowa z Aleksandrą Rybką o książce pt. Pokaż mi swoją bibliotekę 00:20:13 Cicho, cichutko-Ignacy Karpowicz 00:17:49 Rozmowa z Juliuszem Strachotą o książce pt. Krótka wycieczka na tamten świat 00:34:40 Andreowia- rozmowa z Beatą Chomątowską 00:22:46 Rozmowa z Jarosławem Czechowiczem o książce pt. Winne 00:21:30 Rozmowa z Zośką Papużanką o powieści pt. Przez 00:24:18 Rozmowa z Dorotą Warakomską o książce pt. Śmiało. Mów własnym głosem 00:29:27 Rozmowa z Grzegorzem Piątkiem o książce pt. Najlepsze miasto na świecie 00:29:33 Ojciec J. Szymczak o książce o. Adama Szustaka pt. Oto człowiek 00:48:14 Rozmowa z K. Jurkowską i K. Kościelak o książce pt. Kobiety przełomu 00:31:09 Prof. Ryszard Tadeusiewicz o książce pt. Alicja w krainie przyszłości (...) 00:02:41 Rozmowa z Marią Karpińską o jej debiucie pt. Żywopłoty 00:16:21 Rozmowa z Agnieszką Sowińską o książce M. Stiepanowej pt. Pamięci, pamięci 00:27:20 Rozmowa z Julią Fiedorczuk o powieści pt. Pod słońcem 00:21:45 Przemysław Bociąga o zbiorze pt. Satyra w krótkich majteczkach 00:16:50 Magdalena Górnicka-Partyka o książce pt. Odziedziczone marzenia Baracka Obamy 00:19:40 Paweł F. Nowakowski o książce Coetzeego- Śmierć Jezusa 00:13:33 Angelika Pomorska, programistka, o książce pt. Pionierki Internetu Evans 00:26:21 Rozmowa z Beatą Kowalik o książce pt. No pasa nada! 00:38:51 Rozmowa z Andrzejem Muszyńskim wokół książki pt. Bez 00:28:36 Rozmowa z Martą Grzywacz o książce pt. Nasza Pani z Ravensbrück 00:18:20 Rozmowa z Martą Konarzewską o książce Wyklęta córka Kubiaków 00:28:27 Listy do Czesława Miłosza - rozmowa z red. Jerzym Illgiem 00:32:22 Rozmowa z Benem Judahem o książce pt. Nowi londyńczycy 00:08:23 Rozmowa z Mirosławem Tryczykiem o książce Drzazga. Kłamstwa silniejsze (...) 00:33:04 Rozmowa z prof. Jackiem Wiśniewskim, synem Seweryny Szmaglewskiej 00:32:22 Rozmowa z A. Piątkowską i K. Pruszkowską- Sokallą o książce Ostatni Sprawiedliwi 00:39:09 Rozmowa z Anną Mateją o książce Poznawanie Kępińskiego. Biografia psychiatry 00:42:28 Rozmowa z Natalią Budzyńską o książce pt. Ja nie mam duszy. Sprawa Barbary Ubryk 00:37:13 Czas Literatury ( nr 4/2019) - Jan Burnatowski, sekretarz 00:06:23 Rozmowa z prof. Urszulą Chęcińską o listach J. Kulmowej i W. Szymborskiej 00:27:18 Dominika Słowik, laureatka Paszportów Polityki. Rozmowa o powieści pt. Zimowla 00:45:55 Rozmowa z Agatą Napiórską o książce pt. Jak oni pracują 2 00:19:30 Rozmowa z Maciejem Miłkowskim o jego powieści pt. System Sulta 00:24:55 Rozmowa z Jonathanem Carrollem o powieści Mr. Breakfast 00:08:50 Książka pt. Zapach Boga kard. K. Krajewskiego- rozmowa z Krzysztofem Tadejem 00:41:52 Rozmowa z A. Kuźniak o książce Boznańska. Non finito 00:30:26 Rozmowa z młodą poetką Elżbietą Wancław-Chłopik 00:16:16 Rozmowa z Magdaleną Bartczak o książce pt. Chile południowe. Tysiąc (...) 00:45:59 Rozmowa z Agata Puścikowską o książce pt. Wojenne siostry 00:34:06 Rozmowa z Brandonem Mullem - miedzy innymi- o Baśnioborze 00:13:54 Rozmowa z Olgą Gitkiewicz o reportażach zawartych w książce pt. Nie zdążę 00:31:26 Rozmowa z Marcinem Zaborskim o książce "Piekielna nieobecność" 00:16:29 Rozmowa z Severskim o książce pt. Christine. 00:32:11 Rozmowa z dr A. Bolikowską o książce pt. Jak wreszcie zacząć mówić (...) 00:47:33 Rozmowa z Annette Hess o jej powieści pt. W niemieckim domu. 00:20:48 Rozmowa z Jakubem Szamałkiem o książce pt. Kimkolwiek jesteś. Ukryta sieć cz. 2 00:39:54 Rozmowa z Grzegorzem Uzdańskim o książce pt. Zaraz będzie po wszystkim 00:18:01 Rozmowa z o książce pt. Koniec samotności 00:49:25 Rozmowa z Romą Ligocką o książce pt. Jeden dobry dzień 00:25:02 Porozmawiajmy o śmierci przy kolacji - K. Romanowska o książce M. Hebba 00:40:10 Rozmowa z Olgą Hund na temat debiutu pt. Psy ras drobnych 00:11:39 Rozmowa z Rosellą Postorino o książce pt. Przy stole z Hitlerem 00:13:39 Rozmowa z Jerzym Illgiem o książce pt. Mój znak 00:52:34 Rozmowa z Martyną Bundą o książce pt. Kot niebieski 00:16:14 Rozmowa z Mikołajem Łozińskim o książce pt. Stramer 00:38:53 Rozmowa z Aleksandrą Szarłat o książce pt. Żuławski. Szaman. 00:31:39 Rozmowa z Zygmuntem Sieradzkim o książce pt. Nie płacz, kiedy odjadę. 00:16:48 Rozmowa z W. Bojdą o zapiskach intymnych Anny Świrszczyńskiej 00:37:26 Rozmowa Natalii Grzeszczyk z Eugeniuszem Korinem o książce pt. Polowanie z Sępem 00:05:59 Rozmowa z Witoldem Szabłowskim o książce pt. Jak nakarmić dyktatora 00:26:25 Hubert Klimko-Dobrzaniecki o książce pt. Złodzieje bzu 00:14:12 Rozmowa z Jackiem Dehnelem o powieści pt. Ale z naszymi umarłymi 00:15:16 Rozmowa z Małgorzatą Lebdą o tomiku poezji pt. Sny uckermӓrkerów 00:14:35 Rozmowa z Olgą Drendą o książce eseistycznej pt. Wyroby. Pomysłowość wokół nas 00:13:17 Rozmowa z Zytą Rudzką o książce pt. Krótka wymiana ognia 00:20:01 Katarzyna Bik o książce pt. Najdroższa. Podwójne życie Damy z gronostajem 01:07:38 Rozmowa z Joanną Bator o dzieciństwie, studiach, początkach pisania etc. 00:47:08 Rozmowa z Małgorzatą Oliwią Sobczak o książce pt. Kolory zła. Czerwień 00:20:34 Rozmowa z Igorem Brejdygantem o książce pt. Układ 00:16:52 Rozmowa z Wojciechem Chmielarzem o książce pt. Rana 00:12:28 Rozmowa z Jarosławem Czechowiczem o jego książce pt. Tokstyczność 00:27:11 Rozmowa z Kubą Kucharskim o książce W Uścisku Katriny 00:14:19 Rozmowa z Marcinem Wilkiem o książce pt. Pokój z widokiem. Lato 1939. 00:26:21 Rozmowa z Ewą Sawicką o książce pt. Niebenalna Majorka 00:30:36 Rozmowa z Katarzyną Kubisiowską o książce pt. Szaflarska 00:57:43 Rozmowa z Agnieszką Daukszą o książce pt. Jaremianka 00:45:08 Rozmowa z Moniką Michalik o książce pt. Bądź moim marzeniem 00:26:16 Rozmowa z Urszulą Zajączkowska o książce pt. Patyki, badyle 00:47:57 Z Michałem Rusinkiem zwiedzamy mieszkanie Wisławy Szymborskiej 00:33:33 Rozmowa z Aleksandra Zielinską o powieści pt. Zorge 00:19:56 Rozmowa z Wojciechem Bonowiczem o jego Dzienniku końca świata 00:40:53 Rozmowa z Barbarą Gruszką-Zych o książce pt. Życie rodzinne Zanussich 00:06:43 Rozmowa z Grzegorzem Polakiewiczem o jego ksiażce pt. Żyje się tylko raz 00:28:25 Rozmowa z Katarzyną Grocholą 00:45:03 Rozmowa z Adamem Zagajewskim 00:44:59 Rozmowa z Marcinem Mellerem o książce pt. Nietoperz i suszone cytryny 00:36:01 Rozmowa z Anną Kaminską o książce pt. Halina 00:43:57 Rozmowa z Joanna Gierak -Onoszko o reportażu 27 śmierci Toby’ego Obeda. 00:19:59 Rozmowa z Tomaszem Duszyńskim o książce pt. Glatz 00:18:58 Rozmowa z Katarzyną Miller o najnowszej książce pt. Droga Kasiu, jak żyć lepiej? 00:38:57 Rozmowa z Magdą Stachulą o ostatniej książce pt. Oszukana 00:29:05 Rozmowa z prof. T. Bartosiem o książce pt. Mnich 00:36:17 Rozmowa z Haliną Rubin o książce pt. Czas odnaleziony. Podróże z moją matką 00:36:55 Rozmowa z E. Karpelesem o biografii Józefa Czapskiego- malarza. 00:24:39 Rozmowa z Moniką Sławecką o książce pt. Balet, który niszczy 00:30:30 Rozmowa z Marią Konwicką na temat książki pt. Byli sobie raz 00:51:09 Rozmowa z Izą Michalewicz o książce pt. Villas 00:28:18 Rozmowa z K. Zyskowską o książce pt. Sprawa Hoffmanowej 00:22:45 Rozmowa z M. Rahid Chebab o książce Komu bije Big Ben 00:25:49 Rozmowa z W. Bonowiczem o książce Kot pilnujący myszy(...) 00:35:08 Rozmowa z Michałem Rusinkiem o książce pt. Niedorajda 00:16:35 Rozmowa z Salcią Hałas o książce pt. Potop 00:16:21 Rozmowa z Olgą Wiechnik o książce pt. Posełki 00:25:29 Rozmowa z Piotrem Koftą o książce Zdenka Jirotki pt. Saturnin 00:10:28 Rozmowa z Katarzyną Vanevską, autorką książek dla dzieci 00:11:42 Rozmowa z Wojciechem Zemkiem o Tekstach przełomowych S. Lema 00:22:27 Rozmowa z Agnieszką Tokarczyk o pracy w wydawnictwie Nasza Księgarnia 00:30:50 Rozmowa z Magdaleną Gołębiowską o książce Daleko. Buddyjskie królestwo Mustangu 00:21:51 Rozmowa z Barbarą Kalicką o powieści pt. Zdrój 00:26:30 Rozmowa z Justyną Dąbrowską o książce pt. Miłość jest warta starania. Rozmowy z mistrzami 00:26:29 Rozmowa z Jędrzejem Pasierskim o książce pt. Roztopy 00:26:01 Rozmowa z Szymonem Słomczyńskim o powieści pt. MiM 00:34:31 Rozmowa z Dariuszem Jaroniem o książce pt. Polscy himalaiści 00:27:23 Rozmowa z Marcinem Wilkiem o książce Żarty się skończyły 00:36:44 Rozmowa z Anną Cieplak 00:44:09 Rozmowa z Jakubem Szamałkiem o książce Cokolwiek wybierzesz 00:17:30 Rozmowa z Marcinem Jacoby o książce Korea Południowa. Republika żywiołów 00:33:07 Rozmowa z Mariuszem Olbromskim 00:08:05 Rozmowa z Katarzyna Wężyk o książce Becoming M. Obamy 00:13:56 Materiał Lidii Krawczuk 00:01:15 Rozmowa z Dorotą Wielgopolan 00:08:33 Dorota Wielgopolan o Biblii Maxima 00:01:36 Rozmowa z Piotrem Koftą o książce Śmierć Komandora Murakamiego 00:12:21 Rozmowa z Michałem Rusinkiem o książce "Jaki znak twój" 00:18:56 Rozmowa z Michałem Rusinkiem o ksiązce "Jak się dogadać?" 00:13:09 Pierwsza część rozmowy o Tomku Mackiewiczu 1 00:16:03 Druga część rozmowy o Tomku Mackiewiczu 2 00:20:12 Rozmowa z Małgorzatą Rejmer 00:17:50 Rozmowa z Agnieszką Lubomirą Piotrowską 00:10:23 Rozmowa z Ewą Jałochowską 00:16:49 Rozmowa z Anetą Mojduszką o kintsugi 00:17:30 Rozmowa z Łukaszem Dębskim 00:16:08 Rozmowa z Wojciechem Bonowiczem o współpracy z Muzeum Etnograficznym 00:12:14 Rozmowa z Justyną Bednarek 00:15:17 Rozmowa z Wojciechem Bonowiczem 00:54:03 rozmowa z Hanną Cygler 00:17:53 Rozmowa z Łukaszem Mullerem, tłumaczem książek Schmitta 00:30:33 Rozmowa z Wojciechem Zemkiem na temat nieznanego opowiadania Lema 00:12:14 Rozmowa z Eweliną Karpińską-Morek 00:31:31 Rozmowa z Marią Wilczek-Krupą 00:18:25 Rozmowa z Anną Kowalczyk 00:35:28 Rozmowa z Małgorzatą Czyńską 00:36:55 Rozmowa z Anną Goc 00:15:33 wywiad z Marceliną Szumer-Brysz 00:30:21 Rozmowa z Kristiną Sabaliauskaite 00:19:53 Pierwsza część rozmowy z Joanną Jurgałą - Jureczką 00:34:58 Druga część rozmowy z Joanną Jurgałą - Jureczką 00:17:15 Rozmowa z Mariuszem Szczygłem 00:16:39 Rozmowa z Jakubem Małeckim 00:19:05 Rozmowa z Weroniką Gogolą 00:36:09 Rozmowa z Manuelą Gretkowską 00:21:11 Rozmowa z Elżbietą Konieczną 00:20:15 Rozmowa z Piotrem Nesterowiczem 00:09:47 Rozmowa z Jackiem St. Burasem 00:18:19 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 1 00:01:56 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 2 00:03:06 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 3 00:01:23 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 4 00:02:23 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 5 00:01:42 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 6 00:01:25 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 7 00:01:57 Rozmowa ze S. Radwanem i J. Illgiem cz. 8 00:00:38 Rozmowa z Margot 00:11:21 Rozmowa z Anną Brzezińską 00:15:48 Rozmowa z Michałem Czerneckim i Moniką Sobień 00:25:25 Rozmowa z Ewą Lipską 00:06:18 Rozmowa z Pawłem Sołtysem 00:14:45 Rozmowa z Małgorzatą Ceremugą 00:10:25 Inne Podcasty RMF Classic: Opublikowano: 2014-10-16 10:21:07+02:00 · aktualizacja: 2014-10-20 11:07:20+02:00 Dział: Polityka Polityka opublikowano: 2014-10-16 10:21:07+02:00 aktualizacja: 2014-10-20 11:07:20+02:00 Fot. M. Czutko Trzy godziny gorącej dyskusji, szczelnie upchana siedziba Fundacji Republikańskiej, a w rozmowie mnóstwo wątków historycznych, politycznych i politologicznych. Pod hasłem „Samobójstwo? II Wojna Światowa a polityka polska” w środowy wieczór w Warszawie odbyła się bardzo ciekawa debata między Piotrem Zarembą a Rafałem Ziemkiewiczem, w której udział wzięli również Jacek Karnowski, Piotr Semka, Piotr Skwieciński, Robert Mazurek i przybyli czytelnicy. Relacja wideo z całej, trzygodzinnej debaty ma ukazać się niebawem (umieścimy ją na portalu) - my prezentujemy skrót środowej dyskusji. Siłą rzeczy jest on nieprecyzyjny i zapewne lekko chaotyczny, za co z góry przepraszamy. Punktem wyjścia rozmowy były „rewizjonistyczne” tezy Ziemkiewicza (a także, w pewnej części, Piotra Zychowicza), którzy postulują zrewidowanie „mitów” o polskiej historii i przekonują, że w 1939 roku trzeba było wybrać sojusz z Adolfem Hitlerem lub - w wersji mniej ostrej - przynajmniej spełnić jego postulaty.. CZYTAJ WIĘCEJ: Pragmatyzm w wersji Ziemkiewicza: „Trzeba było oddać Gdańsk Hitlerowi!” Dyskusję rozpoczął Rafał Ziemkiewicz, dystansując się od pojęcia „rewizjonisty historii”. Autor książki pt. „Jakie piękne samobójstwo” przekonywał, że trzeba na nowo spojrzeć na naszą historię, zwłaszcza tę związaną z II wojną światową. Nie czuję się dobrze z łatką rewizjonisty, wolałbym obóz realistów. Jaki widzę sens w pisaniu historii II wojny światowej w nowy sposób? Każde pokolenie musi poznać swoją historię i napisać swoją na nowo. Od 25 lat żyjemy w kraju, który jest wolny i chciałbym, by ten stan wolności trwał dłużej. To znaczy, że musimy wyciągnąć lekcję z przeszłości. (…)_ Po roku 1945 prawda historyczna nam nie była potrzebna prawda, ale mit, który pozwoliłby przetrwać bardzo ciężki czas. My żyjemy w oparach tego mitu – który mówi, że II wojna była rozegrana z naszej strony właściwie, bo ocaliliśmy honor, a nic więcej nie dało się zrobić — mówił, zaznaczając, by polską historię i polski los w II wojnie światowej trzeba przemyśleć na nowo. Jak? Analizując II wojnę światową, najprościej spojrzeć na fakty. Myśmy w tej wojnie skupili wszystkie siły na walce z Niemcami. Polska straciła 6 mln obywateli – to były głównie elity, straciliśmy Warszawę i kilka innych miast, wreszcie - co najważniejsze - straciliśmy niepodległość — wyliczał. Dodał, że walcząc z Niemcami kierowaliśmy się zasadą „kapitału krwi”, który trzeba oddać za kraj. Polska została potraktowana tak samo jak inne kraje regionu: jak Czechosłowacja, jak Rumunia, Bułgaria i Węgry. Nasze 6 mln obywateli, cała nasza krew, to Powstanie Warszawskie – dla owych trzech panów w Teheranie warte było zero. Cały nasz „kapitał krwi” okazał się kapitałem w walucie kompletnie niewymienialnej. Tę lekcję trzeba przetrawić — zaznaczył. W opinii Ziemkiewicza trzeba również na nowo przeanalizować przyczyny wybuchu II wojny światowej i ataku hitlerowskich Niemiec na Polskę. Częścią winy za taki stan rzeczy obarczył polskie władze i ich decyzje. Do kwietnia 1939 roku Adolf Hitler nie zamierzał atakować Polski. Jego plany zakładały marsz na Francję, a potem być może na Wielką Brytanię. (…) Polska dwukrotnie proponowała powstrzymanie rozrostu potęgi Niemiec – ta propozycja wojny prewencyjnej została odrzucona. I o to w roku 1939 następuje przełom, ponieważ Hitler, który kierował się argumentem o samostanowieniu narodów, przestaje i zajmuje Czechosłowację — mówił. Przypomniał przy tym, że Czechosłowacja była czwartym eksporterem broni w ówczesnym świecie. W tej politycznej grze, zdaniem Ziemkiewicza, polscy rządzący zupełnie się nie odnaleźli. Zostaliśmy frajerem. Trzeba o tym rozmawiać w kategorii błędu – to nie był gest straceńczy, romantyczny. (…) Tragedia roku 1939 polegała na tym, że polityka prowadziła do wojny, a władze nie robiły nic, by kraj przygotować do wojny. W lipcu-sierpniu rozpoczyna się improwizacja. Mam swoją teorię – uważam, że tę politykę prowadzono w sposób z przekonaniem, że wojna nie wybuchnie, a jeśli wybuchnie, to jakoś tam damy sobie radę z Niemcami — oceniał. Kilkakrotnie podkreślał motywy swojej pracy na tym gruncie. Po latach pięćdziesięciu Polska znowu jest i ten temat wraca – jeśli nie przemyślimy tej historii, to będziemy skazani na ponoszenie kolejnych klęsk — zakończył. Swój referat wstępny Piotr Zaremba również rozpoczął od pewnego określenia terminów, którym posługujemy się w dyskusji. Zacznę od sporu o pojęcia, jak nas nazywać. Prowadzący użył słów „rewizjonista” - „tradycjonalista”. Nie wiem, czy istnieje kanoniczna formuła interpretacji dziejów Polski od 1939 roku. Twierdzenie, że jesteśmy reprezentantami wizji, że trzeba ruszyć z szabelką na Hitlera, nie pojawia się w poważnych tekstach — zaznaczył. Publicysta „wSieci” przekonywał, że obóz tzw. „tradycjonalistów” - wbrew obiegowym opiniom - komplikuje sytuację i nie sprzedaje gotowych rozwiązań co do 1939 roku. To Ziemkiewiczowi zarzucił brak realizmu w myśleniu i pisaniu o historii. To jest kwestia tego, czy jednym wytrychem da się otworzyć historię mlecznej drogi prowadzącej do szczęścia polskiej historii. Jeśli wykwitem realizmu ma być opowieść, jak byłoby fajnie, gdybyśmy z Hitlerem zdobyli Moskwę, a później zasiedlibyśmy przy stole rokowań jako czwarte mocarstwo, to chcę być romantykiem. Ale to szaleństwo, fantasmagoria i rojenie kogoś, kto nie wie, co mówi — przekonywał. Zaremba podkreślił przy tym, że Ziemkiewicz w swojej krytyce rządzących Polską nie podaje alternatywnych scenariuszy na to, jak miała zachować się Polska w 1939 roku. Rafał nie opowiada nam wizji zdobywania Moskwy, tylko urywa historię. To dziś też nastąpiło. Mieliśmy cały katalog opowieści, co źle się działo do 1939 roku, a nie mieliśmy ani słowa, jaki jest scenariusz alternatywny. (…) Polacy nie muszą dowiadywać się, w jak fatalnym byliśmy położeniu w 1939 roku. Nikt nie snuł wizji, że wybraliśmy drogę prowadzącą do szczęścia. Cała koncepcja rewizjonistów jest koncepcją leżących na ziemi rozwiązań po które nie sięgnięto, bo rządzili nami idioci — wyliczał. Zaremba przekonywał, że sojusz sowiecko-niemiecki był bardzo trudny do przewidzenia - wbrew temu co pisze dziś duet Ziemkiewicz-Zychowicz. Jeżeli ktoś twierdzi, że to było do przewidzenia, to wszyscy oszaleli. Przeciętny dyplomata, lider amerykański, francuski czy polski, nie przewidzieli paktu Ribbetrop-Mołotow, bo uważano z aksjomatu, że to sprzeczności nie do pogodzenia — tłumaczył. Podkreślił przy tym, że „w jakiejś mierze była to słuszna logika”, co pokazał rozwój II wojny światowej. Te krytyki przypominają pretensje z lat PRL. To się intelektualnie nie broni. Nie jestem entuzjastą sanacji i Polski przedwrześniowej, natomiast nie będę opowiadał historii, że to byli frajerzy, którzy nie zauważyli oczywistych rzeczy — tłumaczył. Zaremba mówił również o sprzecznościach w myśleniu Ziemkiewicza o historii. Odebrałem Twoją książkę jako tezę, ze należało zrobić coś więcej niż niewłączenie się w wojnę. Że oddajemy Gdańsk i nas zostawiają. Chodzi o strategiczny wybór – to było pytanie, czy wchodzimy w sojusz z Hitlerem. (…) To była gra o wejście Polski do paktu skierowanego przeciwko Rosji — mówił. Zdaniem Zaremby jedna z głównych tez dyskusji sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy powinniśmy być sojusznikiem Hitlera. Granie na czas było grą na Hitlera. Były dwie drogi dla Polski, o czym miał świadomość Beck. To albo wybór konfliktu z Niemcami, oporu wobec roszczeń Hitlera, albo wybór pójścia z Hitlerem. Pojawia się kilka pytań: o alternatywny scenariusz, usłyszałem go od Zychowicza: to intelektualnie rozklekotany, zakładający cuda i zbiegi okoliczności scenariusz — tłumaczył. Nawiązał przy tym do forsowanej przez Ziemkiewicza tezy o tym, że w polityce nie ma moralności i nie można stosować tej kategorii do oceny wydarzeń z przeszłości. Nie sądzę, by każda decyzja dot. polityki międzynarodowej nie podlega ocenom moralnym, ale nawet jeśli to przyjąć, to pozostaje kryterium skuteczności — mówił Zaremba. Nawiązał przy tym do wydanej niedawno książki Piotra Gursztyna o rzezi Woli. CZYTAJ: „Rzeź Woli” Piotra Gursztyna to ważna książka. Autor mówi o niej: to dopiero początek upamiętniania tej nierozliczonej zbrodni Zaremba przekonywał, że jedną z konsekwencji „pójścia z Hitlerem” w 1939 roku byłoby wzięcie odpowiedzialności między innymi za zbrodnie hitlerowskich Niemiec na wschód od naszych granic. Weźmy pod uwagę, że bylibyśmy współodpowiedzialni za te zbrodnie. Mnie to moralnie przeraża, ale zastanawia, jakie byłyby tego skutki. Nie kupuję zręcznego, ale erystycznego chwytu: zobaczcie na Węgry czy Rumunię. My tam nie leżymy. (…) Czy my, uwikłani w zbrodnie Hitlera, łatwo byśmy się z tego wykręcili? — zastanawiał się Zaremba. I dodawał, że już teraz płacimy gigantyczną scenę za jedno – że na naszych ziemiach odbył się Holokaust. Publicysta pytał, jak wyglądałaby dzisiejsza ocena Polski, gdybyśmy wzięli prawdziwą współodpowiedzialność za niemieckie zbrodnie. Czy nie zapłacilibyśmy ceny większej niż Węgry? Czy (kilkadziesiąt lat później - dop. mf) nie pojawiliby się zacni panowie, którzy opowiedzieliby historię idiotów Becka i Rydza-Śmigłego, którzy podjęli decyzję o pójściu z Hitlerem? — pytał dziennikarz. Wskazał przy tym na jeszcze jedną nieścisłość w podejściu „rewizjonistów” - na to, jak potoczyłyby się losy II wojny światowej, gdybyśmy poszli ramię w ramię z Hitlerem. To jest albo gra na zwycięstwo III Rzeszy – ale trzeba to powiedzieć otwarcie, albo zadać pytanie, kiedy mieliricbyśmy wyjść z tego sojuszu? Przed mordem i Holokaustem na wschodzie? Może ochronilibyśmy własnych Żydów, ale na wschodzie też ich mordowano — mówił. Ziemkiewicz przyznał, że jednym z rozważanych przez niego scenariuszy jest właśnie zwycięstwo III Rzeszy przy współudziale Polski. Gdyby Hitler zamiast wchodzić do Sowietów jako ubermensch wziął jakiegokolwiek pociota Romanowów i trójkolorową flagę jako przyprowadzający prawowitego cara, to po pierwszych klęskach lud rosyjski sam wytłukłby komunistów — ocenił. I wrócił do krytyki polskich władz przed wojną. W opinii Ziemkiewicza podstawowy błąd polskiej polityki zawiera się w słowach Rydza-Śmigłego, że nie oddamy „ani guzika”. Polityka nie polega na tym, że musimy mieć wszystko, albo giniemy. Kto stawia sprawę w kategoriach wszystko albo nic, przegrywa wszystko. Co nas kosztowało przyjęcie ultimatum Hitlera? Byłby to tylko cios dla polskiego prestiżu. (…) Co myśmy mogli w polityce zagranicznej? Przyjąć zachodnie gwarancje? Przyjąć sowieckie gwarancje? Albo w ten czy inny sposób dążyć do bloku, który będzie walczył z komunistami. Czy przyjęcie tego paktu w 1939 byłoby kapitulacją? Tak, ale należało skapitulować, bo wtedy nie było innego wyjścia — przekonywał. Jak mówił, Polska miała szansę na wcześniejszy opór przeciwko działaniom Hitlera, ale nie zdecydowała się na to. Późniejszy sprzeciw był bezsensowny. Gdybym miał gdybać, to zaznaczam moment, gdy była zwrotnica. Francja, która sekundowała Wielkiej Brytanii w polityce proniemieckiej, chciała uniknąć Monachium i oddania Sudetów hitlerowcom. Dlatego w 1938 namawiała nas, byśmy przystąpili w obronie Czechosłowacji. Wtedy należało walczyć z Hitlerem. (…) Wtedy jeszcze teoretycznie była szansa walki, ale myśmy wtedy podjęli inną decyzję — krytykował Ziemkiewicz. Odnosząc się do argumentów Zaremby o alternatywnych scenariuszach, Ziemkiewicz przyznał, że nie może ich wskazać. Wszystko - jego zdaniem - byłoby jednak lepsze od tego, co stało się z Polską po 1939 roku. Nie wiem, jakby było dalej, ale byśmy istnieli. Decyzja z kwietnia 1939 roku oznaczała, że przestawaliśmy istnieć. (…) Są tutaj pewne istotne sprawy również co do dalszego przebiegu wojny, ale nie ma moralności w polityce. Moralność nie decyduje o decyzjach politycznych. Jaka moralność stała za umową jałtańską, albo w Teheranie? — ironizował. Ziemkiewicz mówił, że to zwycięzca wojny określa „moralne” uzasadnienia swoich działań. Czy Francja albo Holandia brały współudział w Holokauście? Brały. Tam nie było Generalnego Gubernatorstwa, ale krajowe rządy kolaboranckie, które robiły listy Żydów, pakowały do wagonów. Kto im to dziś wypomina? Nikt, bo oni się liczyli i liczą się do dzisiaj. My straciliśmy wszystko i się nie liczymy — ubolewał. I dodawał: Nie ma znaczenia, kto naprawdę był umoczony w Holokaust – kryterium jest inne, Bóg jest po stronie silniejszych batalionów — mówił. Zaremba zwrócił jednak uwagę, że gdyby III Rzesza wygrała - jak zakłada Ziemkiewicz - to nie byłoby wówczas odpowiedzialności za Holokaust. Ziemkiewicz kontynuował: Argumentem brązowników historii jest „gdyby…” - gdyby to było, to byłoby jeszcze gorzej. Ja się nie odnoszę do gdyby, ale odnoszę się do tego, co powinni robić Polacy w 1939 wiedząc, co się dzieje w 1939 roku — tłumaczył. Odpowiadając, Zaremba wrócił do braku alternatywnych scenariuszy u Ziemkiewicza: Nie zarysowałeś scenariusza, bo nie jesteś w stanie tego zrobić. Mówisz, że nie należało zrobić konkretnych rzeczy – i nad tym warto dyskutować – natomiast jeżeli mówi się, że wszystko było źle, to nie mogę kogoś takiego zwolnić od konieczności przedstawienia scenariusza alternatywnego. „Doszlibyśmy do pewnego punktu, a potem by się zobaczyło”. Ty gdybasz, stawiając zarzuty Beckowi, zakładając, że oni powinni gdybać — punktował. I dodawał: To jest konstatowanie, że byliśmy w fatalnej sytuacji w 1939 roku – wszyscy to wiedzą. (…) Ale trzeba powiedzieć, co Polska dalej powinna robić. Jest kilka pęknięć cząstkowych: mówisz, że Polska skierowałaby Hitlera na Zachód. Ale co by z tego wynikło (o ile by do tego doszło)? Jego obsesją był wschód, on by tu wrócił i to dość szybko. Hitler pokonałby prawdopodobnie Francję i zmusił Weilką Brytanię do pokoju – po to, by zwrócić się ku Rosji. Dano by nam trochę czasu, ale czasu na co? Mieliśmy się zbroić, byśmy byli jako silniejsi jako sojusznicy Hitlera? — zastanawiał się publicysta „wSieci”. Zaremba mówił również o odpowiedzialności za Holokaust. Jego zdaniem trzeba zwracać przy tym uwagę na specyficzne położenie Polski, które uniemożliwiłoby uniknięcia odpowiedzialności. Co do Holokaustu – przepraszam, ale to że jesteśmy atakowani za Holokaust nie mając za niego odpowiedzialności, pokazuje, że nie ma sensu porównywać nas z Francją czy Holandią. Polska jest w innym miejscu historycznym, Polska jest solą w oku Niemcom i Rosji. Polsce nie wybaczono by tego jak Francji — zaznaczył. I ponawiał pytanie o odpowiedzialność za wojnę, która by się inaczej zakończyła. Czy powinniśmy grać na zwycięstwo Hitlera do samego końca wojny? Zwycięstwo komunizmu po wojnie było czymś straszliwym dla Polski, ale jeśli III Rzesza wygrałaby definitywnie, to kilkadziesiąt lat koegzystencji komunizmu ze światem wolnym mogłoby okazać się nie najstraszniejszym rozwiązaniem — tłumaczył. I nawiązał do mocno krytykowanego przez Ziemkiewicza sposobu myślenia o historii w kategoriach moralności i słuszności ruchów z tego punktu widzenia. Wracamy do moralności – to nie jest tak, że należy wierzyć jak mała dziewczynka politykom, którzy kierują się moralnością, natomiast to nie oznacza, że my jako zbiorowy podmiot nie mamy myśleć kategoriami, w czym uczestniczymy. (…) To jest pochwała wszystkich najstraszniejszych rzeczy, to wizja nazistowska albo komunistyczna. Jeżeli nie bierzemy tego elementu pod uwagę, jeśli możemy zawsze i z każdym, to czuję się zaniepokojony. Nie chodzi tylko o geopolitykę, ale wybór mniejszego zła — zaznaczył. Zaremba powołał się przy tym na tezę Tony’ego Judta, który napisał, że Polacy mieli kłopot, że nie chcieli być ani hitlerowscy, ani komunistyczni. To niewygodna sytuacja, ale ja nie przyjmę oferty „wywracamy całą naszą narrację emocjonalną” po to, by powiedzieć, że powinniśmy pójść z Hitlerem i zwyciężyć z III Rzeszą — podkreślił. Ziemkiewicz odcinał się, mówiąc, że nie można porównywać, czy gorszy był Hitler czy Stalin. Nie byłoby niczym straszniejszym, gdyby Polacy byli przepędzeni ulicami Moskwy, a Czterej Pancerni okazaliby się z Waffen SS. (…) Hitler nas nie chciał wymordować. Hitler chciał odreagować wzgardzone zaloty z lat 1937-1938 — ocenił. Wrócił przy tym do swojej koncepcji polityki jako gry pozbawionej moralności. Zdaniem Ziemkiewicza polskie elity polityczne w latach 30. były po prostu mentalnie niegotowe do odpowiedzialnych działań. Polityka to jest gra – ona zawsze była grą, i wtedy też była grą. Wszyscy grali według zasad tej gry, i one się nie zmieniły od czasów Bismarcka czy Talleyranda. Elity polityczne Zachodu doskonale to wiedziały. Churchill był praktórymś wnukiem Churchilla, wodza z przełomu XVII i XVIII wieku. To całe gangsterstwo i cyniczna polityka były wpisane w brytyjską politykę. (…) Polaków nie było w całym XIX wieku, Polacy nie rozumieli tej gry. My graliśmy w zupełnie coś innego. Tam grano w pokera, a my uprawialiśmy moralną sytuację. I dlatego wylądowaliśmy tam, gdzie wylądowaliśmy — zaznaczył. Odniósł się również do wątku wybuchu Powstania Warszawskiego. Ludzie starszego pokolenia mają zaburzoną optykę. W 1944 roku nie było do podjęcia dobrej decyzji. Czasem trzeba grać, a każdy ruch jest zły. Trzeba wybrać ten najmniej zły, by grać dalej. Ale brak decyzji jest najlepszy niż jakakolwiek decyzja — ocenił. W jego opinii polscy przywódcy z 1944 roku powinni zabronić Powstania - nawet jeśli ludzie mieliby ich nienawidzić za tę decyzję. To nie jest tylko lekcja polityki międzynarodowej, ale polskiej niedojrzałości polegającej, że Polacy dali sobie wmówić, że jesteśmy wielkim mocarstwem. Mieliśmy świra, że jesteśmy taką potęgą, że będziemy zdobywać kolonie. To lekcja, z której nie wynika, by powiesić Becka, ale to lekcja o tym, że jeśli zgodzimy się z tezą tradycjonalistów: nic się nie dało zrobić, to będzie to oznaczyło, że rację mieli ci, którzy mówili, że Polska to bękartem Traktatu Wersalskiego — mówił. Zaremba odpowiadał: Oni mogliby odpowiedzieć, że wcale nie byłoby przesądzone, że Anglia i Francja się nie ruszą. Zakładasz, że istnieją konstytutywne fakty, które nie mogłyby pójść w inną stronę — mówił. Podkreślił, że przywódcy przedwrześniowej Polski wybrali pewien scenariusz. Z tak postawioną tezą nie zgodził się Ziemkiewicz: W czerwcu 1939 dostali raport polskiego wywiadu, który przedstawiał siłę Niemiec. I zachowali się tak, jakby Hitler tylko straszył — przekonywał. Zaremba odpowiadał: Mówię o założeniu, że nie byli w stanie przewidzieć, że Francja i Anglia się nie rusza. Mogły się ruszyć. To błąd intelektualny – Ty twierdzisz, że są pewne rzeczy do przewidzenia, a w innych mogło się zdarzyć wszystko. (…) To grzech pychy – założenie, że człowiek kilkadziesiąt lat później, wyposażony w komplet informacji, jest w stanie tamtym ludziom udzielić lekcji, że powinien wszystko przewidzieć. W innych sprawach ten sam człowiek zwalnia ludzi z przewidywania czegokolwiek — mówił. Podczas dyskusji po rozmowie Piotr Semka zwrócił uwagę na pewną naiwność w myśleniu Ziemkiewicza: Wiara w to, że po Gdańsku nie sięgnięto by po Górny Śląsk i Pomorze jest bardzo naiwna. (…) Jeśli mówisz, że po Piłsudskim byli sami kretyni, to ci, którzy by zostali, oddając Gdańsk, byliby jeszcze słabsi — zaznaczył. Ziemkiewicz odpowiadał jednak, że nie mogło być gorzej, bo w 1939 straciliśmy jakąkolwiek podmiotowość i „inni bawili się nami jak chcieli”. Głos zabrał też Piotr Skwieciński: Jestem o tyle realistą, że jestem krytycznego zdania o rządzie przedwrześniowym i całym ówczesnym społeczeństwie polskim. Można mówić o pewnej megalomanii. (…) Rafale, mówisz jednak, że należało dopuścić do tego, by Hitler ruszył na Zachód. Co to znaczy? To znaczy dopuścić do tego, by starł w proch naszych jedynych realnych i potencjalnych sprzymierzeńców. Oni nie byli wrogami Polski — przypomniał publicysta „wSieci”. Ziemkiewicz odparł, że „fałszywy sojusznik jest gorszy niż wróg”, z czym nie zgodził się Skwieciński. Nie byli wrogami Polski, nie dążyli do likwidacji państwa polskiego jak Hitler czy Stalin — tłumaczył. Ziemkiewicz odbijał piłeczkę, przekonując, że „Hitler nie dążył do likwidacji państwa polskiego”. Skwieciński przypominał jednak, że Niemcy prędzej czy później rzuciliby się na Polskę. Niemcy wchodzili do wojny pałając żądzą mordu, a to się tylko pogarszało. Nie byłoby inaczej, gdyby toczyli tę wojnę z Polską jako ich sojusznikiem — ocenił. Przypomniał również, że w Związku Sowieckim w pewnej mierze obawiano się polityki francuskiej i włączenia Paryża do wojny, mając na uwadze I wojnę światową. Ziemkiewicz odpowiadał: Francuzi sami mówili, że nie pójdą do wojny. Nie ukrywali, że Francja jest gotowa działać tylko częścią sił. Rydz-Śmigły pytany, dlaczego odrzucono francuską ofertę w 1938 roku w obronie Czechosłowacji, odpowiedział, że wszyscy wiedzieli, że Francja się nie ruszy. Nagle w 1939 roku nabrali nadziei, że będzie inaczej? — ironizował. Po zajęciu Pragi zmieniło się postrzeganie świata, sam to mówiłeś — ripostował Skwieciński. Ziemkiewicz zaznaczał jednak, że Hitler nie chciał zrównania Polski z ziemią: Hitler usiłował stworzyć marionetkowe państwo polskie, dopiero sprzeciw Stalina spowodował, że przeszedł na wariant Generalne Gubernatorstwo. (…) Wasze myślenia oparte jest na argumentacji, że skoro się stało, to znaczy, że było dobrze. Według mnie gorzej być nie mogło — mówił. Argumentował przy tym, że gdyby nie walka z niemieckim najeźdźcą, to Armia Krajowa walczyłaby z wprowadzaniem stalinizmu. Gdybyśmy byli sojusznikami Hitlera, to nie byłoby Armii Krajowej — zauważył Zaremba. W dyskusję włączył się również Jacek Karnowski. Nie doceniamy, że dla Polski najgorsza byłaby samotna śmierć. To, że udało się rozpętać II wojnę światową w skali europejskiej można postrzegać jako jakiś rodzaj sukcesu. Oczywiście – przyszła okupacja, ale wyobrażenie tej okupacji było czymś niemożliwym, spodziewano się raczej powtórki z lat 1914-1918, co było racjonalne. Tymczasem na ziemię zstąpił szatan, to była wyjątkowa sytuacja w dziejach ludzkości — mówił redaktor naczelny „wSieci”. I kontynuował: Rafał Ziemkiewicz mówi, że Hitler nie chciał mordować Polaków. To jest takie założenie, że skoro mówił o Żydach, to mówił na serio, ale o Polakach żartował. To nie jest prawda. Polityka Hitlera była jednak wyjątkowo symetryczna z tym, co zapowiadał. Los Polaków byłby taki, jak mówił. Wy się bawicie. Ale wyobraźmy sobie, że przegrywamy idąc z Hitlerem. I oto połowa Polek została zgwałcona, mamy granice sprowadzone do Kongresówki, kawałka Wielkopolski i Krakowa. I co wówczas robiłby Rafał Ziemkiewicz? Pisałby w 2014 roku, że Beck był debilem, bo nie wykorzystał szansy na rozpętanie wojny, że nie wykorzystał gwarancji brytyjskich. I dowodziłby równie lekko: że przecież staranne badania archiwów zachodnich wykazały, że Francuzi podnieśli o pół stopnia alarm na linii Maginota, że Brytyjczycy ogłosili mobilizację dwóch dywizji w Szkocji, a zdolny angielski inżynier opracowywał już silnik do Spitfire, który dałby aliantom przewagę nad Messerschmittami… Można bez końca snuć takie prognozy. Ale to nie jest poważne. Szczegóły są więc ważne, ale jednak wtórne wobec sprawy zasadniczej. Bo wielu ludzi boli co innego. Dotykamy w tej dyskusji sedna narodowego etosu i narodowej tożsamości. I takie tezy, które można pewnie omawiać na seminariach akademickich, trzeba w dyskusji publicznej stawiać niezwykle odpowiedzialnie. A wasz obóz, który wszedł w to z taką furią, odpowiedzialnością się nie wykazuje. Dekonstruujecie tożsamość Polaków - a innej nie mamy - co przy słabości państwa i elit jest wyjątkowo niebezpieczne — ocenił. Karnowski mówił przy tym, że tego typu sposób myślenia burzy niemal całą politykę historyczną budowaną z mozołem w ostatnich latach: Doszliśmy do tego, że polityka historyczna kontrelit polega na wielkiej wyprawie na wzburzony na ocean na jakiejś naprędce skleconej tratwie. Zysków z waszej eskapady nie widać, widać za to straty, widać, że zostaniemy poturbowani. Zużywacie zasoby, nie gwarantując nic w zamian. Mówicie, że my głosimy mity. To nie są mity – to w rozumieniu społecznym również ważne zasoby. Prawo do moralnego mówienia, że byliśmy po słusznej stronie, jest dziś równie cenne jak złoto. — przekonywał. Karnowski mówił przy tym, że tego typu „realistyczne” scenariusze podkopują polską tożsamość: Czy państwo żydowskie debatuje o źródłach Holokaustu? Państwo żydowskie na Holokauście buduje nowoczesną tożsamość. (…) Podjęliście się działań niezwykle szkodliwych i nieodpowiedzialnych. I ja pytam: co wy dziś robicie w szeregach opozycji? Gdybyście zapytali Tuska, jaki jest głębszy sens jego działania, to odpowiedziałby wam tak: jesteśmy słabi, nie możemy działać samodzielnie, nie możemy się stawiać, trzeba trzech pokoleń, by się wzmocnić, a dziś nie można podskakiwać. Powiedziałby to samo, co postulujecie w odniesieniu do 1939 roku./ — ocenił. W odpowiedzi Ziemkiewicz kpił, że naczelny „wSieci” prezentuje logikę w stylu „Kto za tym stoi i komu to służy”. To nieuczciwy pastisz moich słów. Coś, co szkodzi Polsce, niekoniecznie wiąże się ze spiskową teorią — odpowiadał Karnowski. Ziemkiewicz kontynuował: Uważam, że lansowanie patriotyzmu wariackiego jako jedynego modelu wyrządza Polsce szkodę. To temat na długą debatę, ale przytoczę jeden fakt: od wielu lat w badaniach, jakie cechy przypisuje się poszczególnym politykom, jest jeden polityk, którego określa się patriotą: to Jarosław Kaczyński. To niekwestionowany sukces – natomiast nie przekłada się to na wyborcze zwycięstwo. Gdyby się przekładało, to Tusk byłby świetnym patriotą i zabiera narracje, które się opłacają. Jak pokazują wyniki wyborów – to nie jest droga do serc Polaków. Model patriotyzmu oparty na legendzie II wojny światowej jest nieatrakcyjny dla większości Polaków. To zrozumiałe – bo 90% społeczeństwa jest plebejskie, któremu usiłuje się wtłoczyć mit szlachecki. Anachroniczny jest model patriotyzmu, który wy głosicie: kochajcie nasz kraj, bo jest problemem. On nie rozwiąże problemu, ale jest problemem — mówił Ziemkiewicz. Jak dodawał, polska sytuacja obecna nie jest sytuacją przypominającą tę międzywojenną, ale raczej tę z końca XIX wieku. To społeczeństwo, które przypomina społeczeństwo po powstaniu styczniowym. Wtedy udało się zrobić z awansu społecznego Polaków coś, co dało sukces w 1918. Polska prawica od 1989 roku żyje w złudzeniu, że to społeczeństwo z Sienkiewicza. (…) Ci, którzy są uważani za patriotów, nie wygrywają wyborów. Albo się pogodzimy jak Jarosław Marek Rymkiewicz, że większość Polaków się nie liczy i j…ł ich pies, albo musimy zastanowić się nad polską duszą i na nowo sformułować jej tożsamość — stwierdził publicysta „Do Rzeczy”. Piotr Zaremba zwrócił uwagę na jeden z wątków poruszonych przez Ziemkiewicza. Trochę się przyznałeś – Ty nie mówisz, że masz racje, ale czemu ma to służyć. Chcesz być „pierekowcem” polskiej duszy – nie jestem fanem tego, co robi dziś polska prawica, przypisywanie mi wiary w wariacki typ prawicy jest absurdalne. (…) Buduj sobie nowego Polaka, konstruuj proniemiecką endecję, ale nie dekonstruuj historii. Żeby się zmierzyć z krwią, trzeba mieć twarde karty historyczne. Ty ich nie masz. Ty po prostu chcesz nas wychować i używasz tych postaci i sytuacji jako przykładu – żeby wygrać wybory, trzeba się zdystansować do tego, co zrobili Polacy w 1939 roku. To nieuczciwe — mówił Zaremba. Robert Mazurek zwrócił z kolei uwagę na to, czy udałoby się uratować polskich Żydów, gdybyśmy poszli w sojuszu z Hitlerem. Niemcy zabili 3 mln polskich Żydów, jakim cudem czy okolicznością polityczną wytłumaczyłbyś, że Polska uratowałaby 2 miliony Żydów? To nie jest tak, że mamy 100 tys. Żydów, o których się można targować. Rozumiem, że możemy mówić o tym, że 3 mln Żydów w Polsce są nieistotne, ale trzeba to powiedzieć — ocenił. Zaremba odpowiadał: Do pewnego momentu może udałoby się ocalić, ale wzięlibyśmy czynny udział w eksterminowaniu Żydów z innych krajów. (…) Decyzja o tym, byśmy szli z Hitlerem nie byłaby podjęta, by ratować polskich Żydów. Ale to, że osłanialibyśmy Holokaust – byłoby konsekwencją decyzji pójścia z Hitlerem — stwierdził. Zaremba mówił również o tym, że można krytykować polskie państwo przedwojenne, ale w mniej agresywny sposób. Wskazywał przy tym przykład książek Alexandry Richie i jej krytycznych książek o Powstaniu Warszawskim. Zdaniem dziennikarza „wSieci” to jednak zupełnie inna literatura niż ostre tezy Ziemkiewicza czy Zychowicza ws. 1939 i 1944 roku. Nie ma radości z tego, że krew została przelana. Ale chciałbym być pewnym, że to partia szachów, a tak nie jest – to nie są decyzje Roosvelta czy Churchilla, którzy siedzieli w pokoju z mapami. To była decyzja w zupełnie innych okolicznościach. (…) Richie jest krytyczna, ale w ten sposób, że można podejmować polemikę. Zychowicz wie wszystko – że Okulicki był alkoholikiem i ruskim agentem. To rzecz straszna, na tym poziomie nie będę dyskutować. Jeśli ci ludzie – mówię o Piotrze Zychowiczu – mówią, że ich obrażam, to wolę obrazić Zychowicza niż bohaterów. Okulicki zginął w więzieniu sowieckim – może warto zachować się ciszej nad tymi trumnami — mówił publicysta „wSieci”. I dodawał: Jeżeli panowie wzięli się za rozliczanie tamtych ludzi, to na nich ciąży przywołanie nowych argumentów. Rzecz nie w faktach – bo te są te same – ale w interpretacji — stwierdził. Kończąc debatę, obaj rozmówcy zakończyli małym podsumowaniem. Historia naprawdę wygląda inaczej niż w micie. Ten mit był kiedyś pożyteczny, w tej chwili należy go rewidować i przymierzyć do faktów. On nie jest prawdziwy. A jeżeli nie odpowiada prawdzie i nie jest skuteczne w polityce, to dlaczego mamy oddychać tym mitem? Dlatego że starszych ludzi to rani? Sorry, jeżeli mamy rozmawiać o historii, to nie ma to nic do rzeczy — mówił. Zaremba ripostował: Jaki mit podważasz? Nie ma na tej sali nikogo, kto sądziłby, że Polska wygrała II wojnę światową. Stawiasz sobie fikcyjną tezę. Pytanie jest inne: czy znamy optymalny, wspaniały scenariusz alternatywny? Ja twierdzę, że dopóki się go nie przedstawi, to pochopne i obcesowe krytykowanie jest nie w porządku. A i gdy ci starsi ludzie żyją, to brałbym pod uwagę ich świadectwa — zakończył. ZOBACZ RELACJĘ WIDEO (Blogpressu) Z DEBATY. ——————————————————————————————— Polecamy „Dzieje Polski” autorstwa Andrzeja Nowaka. Publikacja dostępna na stronie: FilmHitler: The Rise of Evil20032 godz. 59 min. {"id":"97334","linkUrl":"/film/Hitler%3A+Narodziny+z%C5%82a-2003-97334","alt":"Hitler: Narodziny zła","imgUrl":" zakończeniu pierwszej wojny światowej rozgoryczony weteran Adolf Hitler postanawia zająć się polityką. Niebawem staje na czele partii NSDAP i zaczyna dążyć do zdobycia nieograniczonej władzy. Więcej Mniej {"tv":"/film/Hitler%3A+Narodziny+z%C5%82a-2003-97334/tv","cinema":"/film/Hitler%3A+Narodziny+z%C5%82a-2003-97334/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Robert Carlyle występuje w trzygodzinnym, opartym na faktach filmie, który pokazuje, jak Adolf Hitler doszedł do władzy po pierwszej wojnie światowej. Film skupia się na tym, jak rozgoryczone, rozdarte politycznie i ekonomicznie niemieckie społeczeństwo pomogło wspiąć się Hitlerowi na szczyt. "Hitler: Narodziny Zła" pokazuje również jakRobert Carlyle występuje w trzygodzinnym, opartym na faktach filmie, który pokazuje, jak Adolf Hitler doszedł do władzy po pierwszej wojnie światowej. Film skupia się na tym, jak rozgoryczone, rozdarte politycznie i ekonomicznie niemieckie społeczeństwo pomogło wspiąć się Hitlerowi na szczyt. "Hitler: Narodziny Zła" pokazuje również jak nienawiść do Żydów stała się centrum jego poselstwa politycznego w Niemczech i znalazła szeroki oddźwięk wśród narodu niemieckiego. Jednym z kandydatów do roli Hitlera był Ewan kręcono w Wiedniu (Austria) i Pradze (Czechy).Wszystkie nazistowskie kostiumy, flagi, symbole zostały po ukończeniu filmu doszczętnie spalone, aby uniknąć wykorzystania tych przedmiotów przez neonazistów. Film nie jest dobrym odzwierciedleniem rzeczywistości i na pewno nie pretenduję do nazywania się "biografią". Każda osoba posiadająca jakąś wiedzę z historii i znająca portret psychologiczny tego dyktatora powie to samo. Po pierwsze Hitler nigdy by nie ... więcej Właściwie jest w nim tyle ściem, że musiałbym poświęcić z godzinę, aby je opisać. Dla przykładu: w filmie jest scena, jak Hitler biesiaduje wraz z kompanami i jak wpadają na pomysł wyglądu flagi III Rzeszy (spontanicznie i w sposób czysto marketingowy). W rzeczywistości swastyka w ... więcej Po tym filmie musze napisac, ze Robert Carlyle jest po prostu mistrzem. Kolejny raz udowodnil ze jest genialnym aktorem. Potrafi grac bardzo charakterystyczne, skrajnie rozne postacie. Swietnie zagral psychopatycznego, zdeterminowanego jego kamienny wyraz twarzy i niepokoj byl tak swietnie ... więcej który przyczynił się do dojścia Hitlera do władzy. Mianowicie - ogromna bieda, głód i bezrobocie, jakie dotknęły Niemcy. Hitler swój potencjał polityczny zbudował nie tylko na obietnicach odbudowy Niemiec po kompromitacji, ale przede wszystkim dlatego, że obiecał ludziom chleb i ... więcej Naprawdę widać doskonałą grę aktorską odtwórcy roli Hitlera. Dobrze się ten film ogląda. Dziś mało kto pamięta, że Piłsudski nie mając zaufania do chwiejnych sojuszników z Zachodu, próbował dogadać się z dwoma największymi wrogami – Trzecią Rzeszą i ZSRR. "Niemcy orędownikiem pokoju w Europie” – tak brzmiał tytuł wykładu przygotowanego przez Josepha Goebbelsa w czerwcu 1934 r. podczas jego wizyty w Polsce. Ponad pół tysiąca osób zgromadzonych na sali, wśród których znajdował się premier Leon Kozłowski, ministrowie i dyplomaci, musiało być mocno skonsternowanych, gdy minister propagandy wychwalał niemiecką gospodarkę, pierwszy obóz w Dachau i zachęcał polski rząd, by wzorem nazistów zakneblował usta opozycji. Stawianie NSDAP w roli orędownika pokoju brzmiało jak ponury żart, tym bardziej że kiedy 30 stycznia 1933 r. Hitler został kanclerzem Rzeszy, obecny na sali Goebbels zarzekał się, że „jeśli zdobędziemy władzę, nie oddamy jej nigdy, chyba że zostaniemy wyniesieni z naszych gabinetów jako trupy”. Schorowany Piłsudski nie był obecny na odczycie. Goebbels odwiedził go później w jego gabinecie. Marszałek dowcipkował i sypał anegdotami. „Jowialny i szarmancki. Wielki człowiek. Fanatyczny Polak!” – odnotował Niemiec w dzienniku. Osobliwa wizyta Goebbelsa w Polsce była efektem paktu o nieagresji, podpisanego z Niemcami 24 stycznia 1934 r. Co ciekawe, półtora roku wcześniej – 25 lipca 1932 r. – taki sam dokument Polacy podpisali z Sowietami. Dziś mało kto pamięta, że Piłsudski nie mając zaufania do chwiejnych sojuszników z Zachodu, próbował dogadać się z dwoma największymi wrogami – Trzecią Rzeszą i ZSRR. „Nie tylko poprawił w znaczący sposób stosunki z obydwoma wrogami, których do niedawna łączył sojusz wymierzony przeciwko Polsce, nie tylko wbił klin pomiędzy nich, ale co więcej, doprowadził do tego, że z każdym z tych państw Polska miała lepsze relacje aniżeli one pomiędzy sobą” – pisze dr Krzysztof Rak w swojej najnowszej książce „Piłsudski między Stalinem a Hitlerem”. Wojna światów Bezpośrednim następstwem porozumienia z 1934 r. było chwilowe ocieplenie stosunków między Polską a Trzecią Rzeszą. Na uwagę zasługuje zwłaszcza układ prasowy, zobowiązujący obydwa kraje do „sterowania publiczną komunikacją w duchu przyjaźni”. Unikano słowa cenzura, choć o nią tak naprawdę chodziło. W związku z nagłym zwrotem w relacjach polsko-niemieckich zaczęto kłaść nacisk na propagandę materiałów opisujących sąsiada w pozytywnym świetle. W Trzeciej Rzeszy za odpowiedni przekaz osobiście odpowiedzialny był Goebbels. Na jego rozkaz gestapo tępiło krnąbrnych dziennikarzy, a niepokorne teksty szybko przykrywano materiałami propagandowymi. Z dnia na dzień Piłsudski zaczął być prezentowany jako wybitny mąż stanu, nieustraszony pogromca komunistów z 1920 roku i wzorowy autorytarny przywódca. Czytelnicy mogli być zdziwieni, tym bardziej że nie tak dawno w „Völkischer Beobachter” z 27 czerwca 1930 r. Piłsudskiego opisywano jako „dyktatora z paranoją”. Wraz z marszałkiem w niemieckiej prasie ewoluował obraz wszystkich Polaków. Wizerunek niechlujnych awanturników zastąpiono ideałem romantycznych bohaterów, których symbolem stał się Fryderyk Chopin. Na bazie „kwitnących” stosunków polsko-niemieckich o naszym kompozytorze napisano w tamtym czasie aż pięć powieści oraz nakręcono film „Walc pożegnalny”, zaś punktem kulminacyjnym było otwarcie w Berlinie Instytutu Polski. Polacy nie pozostawali dłużni. Znacząco zwiększono wydatki na propagandę kultury niemieckiej, a na polowania do Puszczy Białowieskiej przyjeżdżali niemieccy dygnitarze. Powołano do życia Towarzystwo Polsko-Niemieckie, a w Warszawie zaczęli pojawiać się z wykładami miłośnicy polskiej kultury. Nie obywało się jednak bez problemów. Napływ niemieckiej kultury do Polski napotykał społeczny opór środowisk żydowskich. Przed kinami i teatrami działacze rozdawali antyniemieckie ulotki, co nieraz kończyło się paraliżem niemieckich imprez kulturalnych. Podpisanie traktatu z Niemcami w żaden sposób nie uśpiło czujności Piłsudskiego, który od początku był pełen rezerwy wobec Niemiec. Najlepiej świadczy o tym fakt, że już w lutym 1934 r. z jego inicjatywy powołano specjalną grupę mającą zbadać, czy Niemcy nie dogadują się za naszymi plecami z Sowietami. W przeciwieństwie do europejskich polityków Piłsudski nie bagatelizował Hitlera, widząc w nim realne zagrożenie dla Polski i stabilności całego regionu. Dla Piłsudskiego zbliżenie z Niemcami było bardziej wyrazem „rozsądku niż uczucia”, jak wyznał Hermannowi Rauschningowi, prezydentowi gdańskiego senatu. Równocześnie z podtrzymywaniem przyjaznych stosunków z Trzecią Rzeszą prowadzone były rozmowy z Moskwą. Kierunek wschodni w polskiej polityce zagranicznej zyskał na wadze na początku lat 30. Bynajmniej nie wynikało to ze względów ideologicznych, lecz zwykłego państwowego koniunkturalizmu. Piłsudski szczerze nienawidził komunistów, wychodził jednak z założenia, że sojusz z Sowietami będzie dla Polski korzystniejszy. Tym bardziej że im więcej lat mijało od zakończenia wojny, tym lepiej Niemcy dogadywali się z mocarstwami zachodnimi. Dla Moskwy i Polski nie oznaczało to niczego dobrego. Traktaty z Locarno podpisane w 1925 r. tylko potwierdziły ten stan rzeczy. Francja zacieśniła więzi z Niemcami kosztem Polski, co pozwoliło spadkobiercom Bismarcka wejść na europejskie salony. W Warszawie zapachniało zdradą. – Trzeba uważać, gdyż Francja może poświęcić nas dla swoich interesów – ostrzegał Piłsudski. Klęska polskiej dyplomacji w Locarno w dużym stopniu popchnęła Marszałka do zamachu stanu, przejęcia władzy i przywrócenia bezpieczeństwa w kraju. Zbliżenie Berlina i Paryża groziło rewizją naszej zachodniej granicy. W takiej sytuacji Polska byłaby zmuszona oddać Pomorze Gdańskie i część Górnego Śląska. W obawie przed rewizją naszej zachodniej granicy Piłsudski podjął w 1932 r. rozmowy z Moskwą, czego efektem był pakt o nieagresji. Podpisane porozumienie było chyba najważniejszym aktem międzynarodowym zawartym przez Polskę po roku 1921 r., czyli po zawarciu sojuszu polsko-francuskiego. Dokument zabezpieczał czasowo naszą granicę wschodnią i dawał istotne korzyści w rozmowach dotyczących naszej polityki zachodniej. O randze tego porozumienia świadczy fakt, że na początku lipca 1933 r. doszło w Warszawie do tajnego spotkania polskiego ministra spraw zagranicznych Józefa Becka z Karolem Radkiem, polskim Żydem i działaczem bolszewickim, będącym sowieckim wysłannikiem. Beck w imieniu Piłsudskiego miał zaproponować Sowietom sojusz przeciwko Niemcom. Czy faktycznie Piłsudski był zainteresowany realnym przymierzem ze Stalinem? Nie mamy na to żadnych twardych dowodów, za to wiele poszlak. 5 listopada 1933 r., podczas spotkania w belwederze Piłsudskiego z Józefem Lipskim, nowym przedstawicielem RP w Berlinie, Marszałek miał rzucić od niechcenia w kierunku Becka następującą uwagę: „Radek poszedł najdalej, bo chciał mi nawet dać dowództwo obu armii”. Piłsudski nawiązywał najprawdopodobniej do jakiejś wypowiedzi Karola Radka w trakcie jego pobytu w Polsce. Czy należałoby wyciągnąć stąd wniosek, że Stalin przyjął polskie propozycje sojuszu przedstawione przez Becka i w odpowiedzi zaproponował Piłsudskiemu dowództwo nad armią polską i sowiecką w razie konfliktu z Niemcami? – Na to pytanie nie sposób odpowiedzieć bez uzyskania dostępu do nowych źródeł. Gdyby Polska weszła w sojusz ze Stalinem, w co nie wierzę, bo ta propozycja była nierealna, oznaczałoby, że Polska musiałaby się podporządkować Moskwie. – Nie wierzę w to, że Piłsudski się na to zgodził – przekonuje Krzysztof Rak. Nie minęło kilka lat, jak Trzecia Rzesza i ZSRR dogadały się za naszymi plecami, depcząc brutalnie dotychczasowe sojusze. Czy Piłsudski dał się oszukać? Sztuka balansu Nie wiadomo, jak potoczyłyby się losy Polski i Europy, gdyby Piłsudski żył jeszcze we wrześniu 1939 r. Nie da się zaprzeczyć, że twarda ręka do polityki i trzeźwość jego osądów wzbudzały szacunek zarówno w Moskwie, jak i Berlinie. O stosunku Stalina do Piłsudskiego najlepiej świadczy pewna anegdota, opowiadająca o spotkaniu z dyktatorem grupy polskich komunistów. W czasie mocno zakrapianej imprezy pijani w sztok Polacy wznosili okrzyki i wiwaty. W pewnym momencie jeden z komunistów, miotając się od stołu do stołu, podniósł kielich i krzyknął: „Da zdrawstwujet marszał Piłsudski!”, chcąc oczywiście powiedzieć: „Da zdrawstwujet marszał Stalin”. W jednej chwili wszyscy otrzeźwieli, patrząc ze strachem na Stalina i zastanawiając się, jak zareaguje dyktator. Ten spokojnie popykał fajką, popatrzył na nich i powiedział: „Nicziewo, nicziewo, eta toże był charoszyj marszał”. Hitlerowi także znacznie bliżej było do „silnego i szorstkiego wojskowego w Warszawie niż do londyńskich i paryskich hrabiów w garniturach na miarę” – pisze historyk Arkadiusz Stempin. Relacje z autorytarnymi sąsiadami zaczęły się zmieniać po śmierci Marszałka w 1935 r. Polityczny testament Piłsudskiego zakładał utrzymanie sojuszu z Francją, zawarcie podobnego z Wielką Brytanią oraz unikanie agresji niemieckiej poprzez poprawne stosunki z Berlinem. Komendant zwracał jednocześnie uwagę, że Polska powinna jednoczyć się sojuszami z wszystkimi państwami, którym groziła podobna agresja ze strony Niemiec. Polityka zagraniczna Józefa Becka w latach późniejszych opierała się więc na utrzymaniu dyplomatycznego balansu między Berlinem a Moskwą. Problem w tym, że o ile udawało się to w pierwszej połowie lat 30., pod koniec drugiej dekady status quo był niemożliwy. W 1935 r. Hitler ustami Hermanna Göringa zaproponował Polsce sojusz przeciwko Sowietom, mamiąc nas obietnicami zdobyczy terytorialnych na Wschodzie. Piłsudski nie podjął tematu, tłumacząc, że „Polska nie jest zainteresowana podkręcaniem napięcia z bolszewicką Rosją”. Jeszcze w 1938 i na początku 1939 r. Führer wysyłał do Warszawy szefa MSZ Joachima Ribbentropa, a także Göringa i Franka, którzy mieli kusić wizją utworzenia granicy polsko-węgierskiej kosztem Czechosłowacji, podobnie jak przyłączenia części Ukrainy do Polski. Bezskutecznie. Celem polityki balansu było utrzymanie polskiej niezależności. Zawierając pakt z Niemcami, musielibyśmy się zgodzić nie tylko na podbój Rosji, ale też na dominację Hitlera w Europie. Z kolei sojusz z Sowietami byłby równoznaczny z akceptacją planu Stalina, jakim był podbój całego kontynentu i skomunizowanie go. Polska wybrała trzecią drogę: sojusz z Francją i Wielką Brytanią, który – jak się okazało – nie przyniósł nam zbyt wielu korzyści. 24 sierpnia 1939 r. rządy sowiecki i niemiecki ogłosiły, że w nocy zawarły pakt o nieagresji. W rzeczywistości był to pakt o agresji. W tajnym protokole wytyczono granice przyszłego, czwartego rozbioru Polski i określono przynależność krajów wschodnioeuropejskich do stref wpływów obydwu państw. Pierwotnie Hitler planował ekspansję na zachód Europy, ale to właśnie postawa Polski skłoniła do uderzenia najpierw na wschodzie. We wspomnieniach gen. Franza Haldera, szefa sztabu generalnego, Hitler tłumaczył genezę napaści na Polskę w następujący sposób: „Właściwie wskazane byłoby najpierw załatwić sprawy na zachodzie; jednak widać było coraz wyraźniej, że Polska w trudnej sytuacji uderzy w plecy, dlatego trzeba załatwić kwestię wschodnią, zanim zabierzemy się za problemy zachodnie”. Führer wiedział, że Polska będzie lojalnym sojusznikiem zachodnich mocarstw, gdyby zaatakował je w pierwszej kolejności. To była główna przyczyna napaści na Polskę 1 września 1939 r. Krzysztof Rak, „Piłsudski. Między Stalinem a Hitlerem”, Bellona

przy stole z hitlerem